SONY RX10, doet u er maar gelijk twee!

• 28 september 2014
• Sander van der Heide
• no comments

Na het testen van een apparaat, kan het terugsturen naar de PR-afdeling een goeie graadmeter zijn. Als je merkt niet meer zonder te kunnen en er zelf eentje bestelt, weet je in ieder geval dat het met de hebfactor wel goed zit. Heel af en toe wordt je zo enthousiast, dat je er al eentje bestelt voordat je alle tests hebt afgerond. De SONY RX10 is in dat opzicht een uniek geval, al tijdens de eerste testen hebben we er gelijk twee besteld. Was dat een slimme keus?

Overigens waren het niet gelijk twee voor mezelf (alhoewel dat voor multicamera-opnames wel een hele slimme keus zou zijn), maar eentje voor mij en eentje voor regisseur Peet Gelderblom. Hij maakte mij opmerkzaam op de RX10, een camera waar ik al een beetje overheen had gekeken. Een grote camera die geen spiegelreflex of MicroFourThird blijkt te zijn, maar ook geen zoom-camera of grote compact. Ik denk dat dit soort camera’s (ook wel bridgecamera’s genoemd) tot nu toe weinig aantrekkingskracht op de consument hebben en niet serieus worden genomen door de professionele fotograaf of videograaf. Onterecht overigens, want deze camera is juist voor beide doelgroepen heel interessant. De prijs van €999 maakt het helemaal interessant, want al is het een flinke smak geld, als Spiegelreflex zou je er het drievoudige voor moeten betalen.

Het videogedeelte zal ik niet aanstippen, dat heeft Peet in deze blog zo goed gedaan, dat ik hier niets aan kan toevoegen ( ik zal er eerder afbreuk aan doen). Ook het fotografiegedeelte gaat hij op in en dan zie je waar de ware kunstenaar zich onderscheidt van zij die een poging doen, maar niet boven een bepaald niveau zullen uitkomen: hij heeft dezelfde camera met dezelfde lens en toch krijgt hij het voor elkaar zoveel betere en mooiere foto’s te maken dan dat ik ermee voor elkaar krijg. Frustrerend aan de ene kant, aan de andere kant laat het toch maar zien dat als het juiste gereedschap in de juiste handen terecht komt, er mooie dingen kunnen ontstaan.

Betekent dit dat dit alleen een camera is voor de professional. Zeker niet. Voor de professional is het waarschijnlijk meer een camera voor erbij, als je alleen al de kast, constructie en het gewicht vergelijkt met een goeie spiegelreflex, dan voelt de RX10 toch wat goedkoper aan dan je aanvankelijk dacht. De autofocus is af en toe toch minder snel dan ik zou willen en bij flink ingezoomde foto’s zie je toch wel gauw een wazig resultaat.

Voor de consument is ie misschien juist weer te groot en te log, terwijl de lens juist heel compact kan worden tegenover wat ie in zijn volle 200mm-lengte laat zien. In de automatische stand kun je haast geen slechte foto’s maken en ook het filmen behoeft weinig instellingen. Zelfs het geluid wordt netjes afgeregeld en klinkt bovendien nog best aardig voor die kleine stereomicrofoon bovenop.

Peet kwam trouwens met een goeie tip toen ik een beetje vastliep met deze camera. Een eBook uit de iBooks Store: Photographer’s Guide to the Sony DSC-RX10 van Alexander White. Het leest enorm makkelijk weg en heeft in de vesret verte niets te doen met een handleiding zoals is bijgesloten bij de camera, maar stap voor stap wordt je langs alle features van de camera geleid en wordt opeens duidelijk hoe de camera nou echt in elkaar zit en wat je foto’s absoluut ten goede zal komen. Om je een idee te geven wat voor kwaliteit je rechtstreeks uit de camera krijgt, hier nog wat voorbeelden van foto’s die Peet heeft gemaakt.