Voor het blad D-Zone schreef ik een recensie van het fotobewerkingsprogramma Aperture 2.0 van Apple. Omdat niet alle foto’s juist zijn geplaatst en een vergelijking op grootformaat beter werkt volgt hieronder het volledige artikel.
Apple’s Aperture 2.0 is de eerste volwaardige versie van dit professioneel fotobewerking- en archiveringsprogramma voor de Mac. In vergelijking met de nieuwe mogelijkheden van 2.0, waren de voorgangers in betastadium. Als je het positief bekijkt is er dus veel verbeterd, negatief gezien waren de versies hiervoor hun geld niet waard. Ironisch genoeg heeft Apple de prijs verlaagt naar €199.
Wat meteen opvalt is de aanpassingen in de gebruikersinterface. Alle Inspectorpaletten die rechts onder elkaar zaten, zijn nu links te selecteren en ondergebracht in tabs (mocht deze verandering te groot zijn, kun je ze ook rechts plaatsen). Het lijkt een klein verschil, maar de workflow is er een stuk overzichtelijker door geworden. Ga je eenmaal aan de slag, valt gelijk het volgende op: snelheid. Scrollen, selecteren, uitvergroten, de lichttafel, alles loopt een stuk soepeler dan bij vorige versies. Eén van de grootste klachten op de forums lijkt verholpen. Ook de toevoeging van Events in de All Projects-folder, inclusief het skimmen, helpt mee aan deze overzichtelijkheid en het terugvinden van foto’s als je weinig metadata hebt toegevoegd. Desondanks moet voor het vertonen van een foto, de masterfile toch opgebouwd worden. Bij RAW-files kan dat net even vervelend zijn als je snel een stel foto’s met elkaar wilt vergelijken. Hiervoor is er nu een Quick Preview-modus (P), deze zorgt ervoor dat er van elke foto een JPEG-versie is aangemaakt die veel sneller in gebruik is dan de originele file. Druk weer op P en je krijgt je originele bestand te zien.
Nog zoiets, ik ben inmiddels zo gewend geraakt aan rendertijd (en de daarbij horende koffiebreaks), dat ik blij verrast was met de bijna onopgemerkte toevoeging van background processing. Als je nu 80 RAW-foto’s exporteert, kun je gewoon doorwerken. Heerlijk!
Eén van de redenen van het lange uitblijven van deze Aperture update is de nieuwe versie van RAW-conversie in OS X, versie 2.0. Het grote verschil met RAW-ondersteuning in bijv. Adobe Lightroom (maar ook Photoshop) is dat dit bij Adobe in het programma gebeurt en bij Apple in het besturingssysteem. Bij het uitkomen van nieuwe digitale camera’s, waarbij elk cameratype een eigen RAW-formaat heeft, kan Adobe redelijk snel een update leveren voor deze ondersteuning. Apple kwam daar tot nu toe achteraan hobbelen, maar door een totale herziening van deze RAW-conversie in OS X 10.5.2, behoort dit tot verleden tijd. Het voordeel van deze conversie in het besturingssysteem is de mogelijkheid om meerdere programma’s hier gebruik van te laten maken. Zo profiteert iPhoto dus van dezelfde kwaliteit conversie. Dat deze nieuwe versie verbeterd is, is te merken aan de kleurcontrole, ruisonderdrukking in donkere gedeeltes en in detail. Hou er rekening mee dat foto’s omgezet met RAW-versie 1.0 en 1.1 niet compatibel met elkaar zijn.
Het gereedschap om foto’s te bewerken en aan te passen is uitgebreid met een paar zeer bruikbare eigenschappen. Als eerste is de overlayfunctie ‘Highlight Hot & Cold Areas’ ideaal om probleemgebieden te traceren. Met ‘Vibrancy’ kun je kleuren satureren, zonder huidskleuren aan te tasten. (De)vignette simuleert aanpassingen van helderheid aan de randen van de foto die door de lens is ontstaan. ‘Black Point’ kan het detail in schaduwgebieden ophalen. De ‘Repair brush’ kan textuur kopiëren zonder kleur en schaduw in het te bewerken gebied aan te tasten. Het lijkt haast dat Photoshop niet meer geopend hoeft te worden, maar het ontbreekt in Aperture nog steeds de mogelijkheid om specifieke gebieden te bewerken, iets wat met masking wel kan.
(Master Image (onbewerkt))
(Higlight Hot & Cold)
(Vibrancy, Vignette en Black Point)
Maar daar was Aperture 2.1 met de toevoeging van plug-ins, waarvan één meegeleverd: Dodge & Burn. Deze plug-in maakt het mogelijk om wel lokaal iets donkerder of lichter te maken. Third-party-plugins zijn nu ook te gebruiken, zoals PictureCode’s Noise Ninja, dvGarage’s dpMatte en Nik Software’s Viveza.
Wat betreft filemanagement zijn er zeker verfijningen, maar ik mis nog steeds de mogelijkheid om in de Finder m’n originelen te benaderen. Misschien iets waaraan ik nog steeds moet wennen, maar het schijnt een bewuste keuze te zijn.
Voor het eerst voel ik me buiten iPhoto en Photoshop meer vertrouwd in Aperture en dat zal tijdens het gebruik nog steeds meer toenemen lijkt me. Als je al werkt met Aperture is de upgrade een kans om dit programma te herontdekken.
Reacties
2 reacties op “Review: Aperture 2.0”
Dag Sander
Sinds een half jaar aan het werk met Aperture 2.xxx. op een Mac pro. 8 gb intern geheugen. Een schitterend programma. Heb echter hetzelfde probleem als velen met mij. Op onverwachte momenten krijg ik tijdens het bewerken van de foto’s zwarte delen in de preview. Ook geeft de preview vaak een donderrood vlak met de vermelding unsupported image format. Een version copy of een herstart lost vaak het probleem op. Dit probleem wordt door veel gebruikers geconstateerd met veel aangedragen oplossingen. Het probleem blijft echter bestaan. Heeft iemand hierover iets concreets over gehoord eventueel vanaf Apple.
Met dank
Gerrit Boer